Choreografia, kostiumy, scenografia: Karina Adamczak–Kasprzak, Agata Ambrozińska-Rachuta Tworząc „Balladynę” Słowacki ma niewielu przyjaciół, a być może tylko jednego. Jest nim Ignacy Krasiński, z którym zresztą krótko później poróżni go wizja sztuki, ale któremu – póki co, mógł swój tekst dedykować. Dlaczego nie dedykował go jednej osobie, która duchowo nie opuściła go nigdy? Czy dlatego, że była ona kobietą? Dlaczego historia dwóch kobiet nie jest mitem, ani baśnią, ani legendą, ani właśnie historią? I dlaczego winimy tylko jedną postać? Skoro rozpaczliwie samotne są wszystkie? K. i A.