inscenizacja i choreografia: Ewa Wycichowska, muzyka: Zbigniew Łowżył z wykorzystaniem cytatów m.in. H. Purcella i H. M Góreckiego ytuł spektaklu, chętniej nazywanego przez twórców instalacją choreograficzno muzyczną nie bez powodu kojarzy się ze słynnym dziełem Breughla. W poznańskim projekcie nie znajdziemy jednak fabularyzacji aż gęstych od znaczeń breughlowskich figur. Wspólne jest raczej myślenie o kondycji ludzkiej, o naturze i jej sprzecznościach, o tęsknocie do ideału i uleganiu pokusie dysharmonii niż konwencja estetyczna. Znakiem ludzkiego losu staje się prawo do wyboru, droga w tym samym stopniu nasycona wolnością co zniewoleniem, prawdą i ułudą, pięknem i brzydotą, szczęściem i cierpieniem. To droga z siedmioma zakrętami, siedmioma grzechami głównymi, siedmioma prostymi prawdami, które są nami i którymi my jesteśmy.