Mało kto wie, że Szostakowicz, zanim zdecydował się tworzyć dla baletu, poznał sztukę tańca „od środka” jako akompaniator na próbach. Pierwsza wersja „Jasnego Potoku” w choreografii Łopuchowa została dobrze przyjęta w Leningradzie 1935, ale już na moskiewskiej scenie spotkała się z ostrą krytyką jako zbyt błaha i za mało socrealistyczna. Na scenę powrócił dopiero w 2003 roku dzięki Aleksiejowi Ratmańskiemu.