28 czerwca 2013 roku Marszałek Marek Woźniak wziął udział w mszy świętej w intencji Ofiar Czerwca ’56 roku, która została odprawiona w kościele oo. Dominikanów. Po mszy uczestnicy przeszli pod Pomnik Poznańskiego Czerwca, gdzie miały miejsce rocznicowe uroczystości.

Dzień wcześniej w Sali Kominkowej CK Zamek w Poznaniu odbyło się spotkanie uczestników, kombatantów „Poznańskiego Czerwca ‘56” z władzami miejskimi i wojewódzkimi. Marszałek Marek Woźniak uhonorował Odznaką Honorową „Za Zasługi dla Województwa Wielkoposlkiego” trzech uczestników Powstania Poznańskiego.

Odznakę odebrał Romuald Chlebowski - były pracownik Zakładów Metalowych im. Hipolita Cegielskiego, z 40-letnim stażem zawodowym. 28 czerwca 1956 roku uczestniczył w demonstracji na placu im. Stalina, ostrzeliwał budynek Urzędu Bezpieczeństwa (UB). Jest członkiem Stowarzyszenia Poznański Czerwiec ’56. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Uhonorowany został również Adam Tiun, który jako 17-letni pracownik Zakładów Produkcji Pomocniczej Łączności w Poznaniu z załogą przyłączył się do protestujących robotników. Uwalniał więźniów z aresztu przy ulicy Młyńskiej, uczestniczył w otwarciu więziennego magazynu broni, która następnie została użyta przez powstańców. Brał udział w szturmowaniu siedziby UB. W październiku 1956 roku został wezwany przed sąd w roli świadka, następnie oskarżony o udział w zamieszkach. Był współzałożycielem NSZZ „Solidarność” przy WTZ „Teletra” w Poznaniu. W czasie stanu wojennego rozprowadzał prasę podziemną. Został odznaczony Złotym Złotym Krzyżem Zasługi. Odznakę otrzymał także Henryk Kluczyński - telemechanik w Zakładach Metalowych im. Hipolita Cegielskiego w latach 1951 – 1958. Pięćdziesiąt siedem lat temu wraz z kolegami z pracy brał udział w proteście przeciwko złym warunkom pracy i władzy odpowiedzialnej za ten stan. Założyciel NSZZ „Solidarność” w Poznańskiej Hurtowni Spożywców.

Przypomnijmy, 28 czerwca 1956 roku o godz. 6.00 w Zakładach im. Józefa Stalina Poznań (ZISPO – ówczesna nazwa Zakładów Przemysłu Metalowego Hipolita Cegielskiego) Załoga „W" nie podjęła pracy i zgromadziła się w hali przesuwnicy. Następnie, wraz z robotnikami innych działów wyszła na ulice i udała się w kierunku centrum Poznania. Do buntu pchnęło ich rozczarowanie pogarszającymi się warunkami pracy i ignorowaniem ich żądań przez władze.