Pogrzeb Zenona Wechmanna odbył się w piątek 31 maja. Major został pochowany na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu. Zenon Wechmann był więźniem politycznym stalinowskiej Polski i dla wielu stanowił niedościgniony wzór patriotycznego ducha.

W ostatniej drodze poza Marszałkiem Markiem Woźniakiem zmarłemu towarzyszyli: Agata Sobczyk, Wojewoda Wielkopolska, Jacek Jaśkowiak, Prezydent Miasta Poznań, przedstawiciele Związku Harcerstwa Polskiego, Instytutu Pamięci Narodowej, Wojewódzkiej Rady Kombatanckiej, rodzina oraz przyjaciele.

– Żegnamy dziś w osobie zmarłego nie tylko bohatera walki o wolność, nie tylko Przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Kombatantów, ale przede wszystkim kogoś bliskiego. Przyjaciela, który był z nami zawsze przez wiele lat i swoim przykładem wskazywał, jak należy pielęgnować pamięć i wartości patriotyczne. Był niezawodny. Zawsze można było na nim polegać, zawsze starał się być pomocny, czy to komenderując pocztami sztandarowymi, czy służąc do mszy w ojców Dominikanów w Warszawie, podczas obchodów kolejnej rocznicy wybuchu Powstania Wielkopolskiego. Nigdy nie stosował wobec siebie taryfy ulgowej, a zawsze powtarzał, że jest w służbie, dla Polski. O sobie mówił niewiele, pomimo tego, że tak wiele przeżył, ale zawsze mówił o Polsce. Dawał do zrozumienia, iż bolą go silne podziały pomiędzy Polakami i starał się zawsze łagodzić spory. Coraz częściej ze smutkiem uświadamiamy sobie, że nieubłaganie odchodzą: świadkowie historii, uczestnicy, bohaterowie, a to oznacza, że to na następnych pokoleniach ciąży obowiązek kontynuacji ich służby, abyśmy nie musieli zastanawiać się, czy na wypadek próby młodzi Polacy wyjadą, czy staną do walki. To na nas spoczywa obowiązek czczenia bohaterów i pamiętania. Panie Zenonie, bez Pana będzie trudniej, ale musimy temu zadaniu sprostać. Dziękujemy Ci za Twoje życie! Spoczywaj w spokoju! – mówił podczas pogrzebu Marek Woźniak, Marszałek Województwa Wielkopolskiego.

––––––––––––––

Zenon Wechmann urodził się w 1927 roku w Poznaniu w rodzinie o patriotycznych tradycjach. Od maja 1935 do września 1939 roku był zuchem, a następnie harcerzem V Hufca Harcerzy im. Ks. Józefa Poniatowskiego. W czasie okupacji przebywał w Poznaniu. Był przymusowym robotnikiem w niemieckich zakładach „Centra”. Jednocześnie uczył się na tajnych kompletach. Po wojnie powrócił do działalności w Związku Harcerstwa Polskiego, służąc w „Poznańskiej Piątce”.

Uczestnik tzw. drugiej konspiracji. Po likwidacji ZHP sprzeciwiał się próbom włączenia druhów do komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej i wraz z gronem przyjaciół podjął konspiracyjną działalność harcerską, przyjmując pseudonim „Czarny Wilk”. Aresztowany we wrześniu 1952 roku i osadzony w areszcie Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego przy ul. Kochanowskiego, później w więzieniu przy ul. Młyńskiej. Był męczony fizycznie i psychicznie.

W 1953 roku stanął przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Poznaniu. Został skazany na 7 lat pozbawienia wolności, 3 lata utraty praw obywatelskich i honorowych oraz pozbawienie mienia. Wyrok odsiadywał w ciężkim zakładzie karnym w Rawiczu, w obozach pracy dla więźniów politycznych w Potulicach i Piechcinie-Bielawach. Został zwolniony na podstawie amnestii w lutym 1955 roku.

Był prezesem Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego Oddział Wielkopolski i przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych.

W 2018 roku Rada Miasta Poznania uhonorowała go tytułem „Zasłużony dla Miasta Poznania”. W 2023 roku Prezydent RP odznaczył Zenona Wechmanna Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.