Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy, Dziekanowice - Lednica.

]W 2016 roku będziemy obchodzić 1050 rocznicę upamiętnienia symbolicznego przyjęcia chrztu przez naszego pierwszego historycznego władcę – księcia „Mieczysława" – Mieszka I i jego dwór. Dla ziem położonych w zlewiskach Odry, Warty, Wisły i Bugu, mimo różnych delimitacji granic, wydarzenie to przez swój charakter i paneuropejskie znaczenie, w nowy, symboliczny i polityczny sposób połączyło je z europejskim kręgiem kulturowym. Szczególnego wymiaru nabrało w XIX wieku. Wtedy bowiem, w okresie niewoli narodowej intensywnie zaczęto poszukiwać i dokumentować historyczne korzenie naszej tożsamości. Intelektualiści polscy we wszystkich zaborach starali się podtrzymać ducha „zniewolonego narodu". Obok historyków, pisarzy i poetów w gronie tym znaleźli się również artyści – rzeźbiarze i malarze. Jednym z nich, uznanym przez potomnych za najwybitniejszego malarza historycznego, był Jan Alojzy Matejko (1838 – 1893).]

Składając hołd temu artyście, narodowemu malarzowi historycznemu i historiozofowi, przygotowując się do jubileuszowych obchodów 1050 rocznicy chrztu Polski, w książce „ZAPROWADZENIE CHRZEŚCIJAŃSTWA W POLSCE. Krótkie studium obrazu Jana Matejki „Zaprowadzenie chrześcijaństwa R.P.965" autorstwa Barbary Ciciory i Andrzeja M. Wyrwy, zaprezentowano studium jednego z obrazów stworzonych przez Mistrza Jana w ramach malowanego przez niego w latach 1888-1889 cyklu obrazów „Dzieje cywilizacji w Polsce", pt. „Zaprowadzenie chrześcijaństwa R.P. 965", który obecnie jest własnością Muzeum Narodowego w Warszawie i eksponowany na Zamku Królewskim w Warszawie.

Po 124 latach od powstania tego obrazu (od 1889 roku) autorzy książki starają się przyjrzeć miejscu, w którym Matejko umieścił scenę chrztu Polski, jak i środowisku naukowemu i artystycznemu, które w różny sposób mogło być, lub było dla Mistrza Jana „konsultantami", m.in. odnośnie do „świętej wyspy" jak nazwał Ostrów - położony na Jeziorze Lednica, koło Gniezna, „gniazda" naszych historycznych początków - Józef Ignacy Kraszewski w „Starej Baśni". Dokonano też szczegółowej analizy symboliki obrazu, jego genezy ideowej i formalnej oraz poszerzonej identyfikacji miejsca, w którym umieścił on to wydarzenie. tj. na brzegach Jeziora Lednica, naprzeciwko stołeczno-rezydencjonalnego ośrodka na Ostrowie Lednickim, który tak w wizji Matejki, jak i elit intelektualnych tego czasu był postrzegany jako miejsce szczególne w dziejach Narodu Polskiego. W 1871 roku Karol Libelt powiedział o nim - Ostrowie na Jeziorze Lednica to] najcenniejszy na całej ziemi polskiej zabytek przeszłości. I jako takiego, w momencie jego nowych narodzin - odkopywania go od poł. XIX wieku z popiołów zapomnienia, m.in. przez Mariana Sokołowskiego i Władysława Łuszczkiewicza, co syntetycznie omówiono w książce, postrzegał go też zapewne Jan Matejko.