Dwa tematy zdominowały jubileuszową, bo pięćdziesiątą już w tej kadencji (co radni podkreślili okolicznościowym zdjęciem pod symbolem „L”-ki, będącej znakiem zarówno nauki jazdy, o której sporo było mowy podczas tych obrad, jak i rzymską liczbą „pięćdziesiąt”) sesję Sejmiku Województwa Wielkopolskiego. 27 lutego dyskutowano o opłatach za egzaminy na prawo jazdy i o rządowym dofinansowaniu inwestycji drogowych prowadzonych przez samorządy.

Przyjęta przez ustawodawcę zmiana przepisów w zakresie prawa o ruchu drogowym scedowała na sejmiki województw ustalenie wysokości opłat za przeprowadzanie egzaminów państwowych na prawo jazdy. Wielkopolski samorząd postąpił, podobnie jak inne regiony, zgodnie z rekomendacjami Związku Województw RP. 27 lutego przegłosowano następujące stawki: 50 zł za część teoretyczną egzaminu, 200 zł za praktyczny egzamin z najbardziej popularnych kategorii (A i B), 250 zł – dla kandydatów ubiegających się o pozostałe kategorie prawa jazdy. Choć przedstawiciele klubu PiS zgłosili poprawki, by opłaty były nieco niższe, to jednak zarząd województwa przekonał większość radnych, że zaproponowana wysokość stawek (które nie zmieniały się od 10 lat) pozwoli zbilansować budżety WORD-ów i zapewni fundusze na podwyżki płac dla egzaminatorów.

Podczas lutowej sesji sejmik co prawda nie przyjął (6 głosów „za” i 24 „przeciw”) stanowiska w sprawie Rządowego Funduszu Rozwoju Dróg, ale radni dość długo dyskutowali na temat tego, jaki sposób zasilania samorządów w środki potrzebne na inwestycje jest najkorzystniejszy. Autorzy projektu stanowiska z klubu PiS chcieli wyrazić podziękowanie rządowi za wysokość środków przekazywanych wielkopolskim JST na remonty i budowę dróg, wskazując, że w ostatnich latach były to kwoty znacząco wyższe niż we wcześniejszych kadencjach parlamentu. Z kolei rządząca województwem większość z PO, PSL i Nowej Lewicy wskazywała, że nie ma potrzeby składania tego rodzaju szczególnych wyrazów wdzięczności, a lepsze od centralnego dzielenia pieniędzy jest systemowe wyposażenie władz lokalnych i regionalnych w środki niezbędne do zaspokojenia najpilniejszych miejscowych potrzeb.