ppłk Jan Kamiński

ps. „Omega”, „Franek”, „Mały”, „Rokita”, „Hartmann”, „Wawrzyniak”; nazwiska okupacyjne: Jan Wawrzyniak, Leon Nowak, Jan Szczegłowski, Onufry Zawada, Franciszek Szuwalski, Franciszek Kubiak, Franciszek Walkiewicz

27.08.1912 – 07.06.1944

Źródło zdjęcia: Muzeum Martyrologiczne w Żabikowie

Autor tekstu: Renata Wełniak, kustosz Muzeum Martyrologiczne w Żabikowie

Jan Kamiński urodził się 27 sierpnia  1912 r. w  Ostrowie  Wielkopolskim. Rodzicami jego byli  Walenty i Agnieszka z d. Klatkiewicz. Szkołę powszechną ukończył w Ostrowie Wielkopolskim. Naukę kontynuował w tamtejszym gimnazjum. Od 1924 r. należał do harcerskiej drużyny im. Henryka Dąbrowskiego.

We wrześniu 1928 r. rozpoczął naukę w Korpusie Kadetów nr 3 w Rawiczu, a  w 1933 r. skierowany został do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie. W 1935 r. awansował do stopnia podporucznika.

Był uczestnikiem wojny obronnej 1939 r. Dowodził kompanią w składzie 81. pp w ramach 29. DP w Armii „Prusy”. Brał udział w walkach pod Tomaszowem Mazowieckim, tuż przed kapitulacją wobec dowódcy pułku wyraził zamiar dalszej walki po przejściu do konspiracji. Wszedł w kontakty z Dowództwem Głównym SZP i złożył przysięgę organizacyjną. Od 23 grudnia 1939 r. realizował zadania organizacyjne w Wielkopolsce, tworząc komórki Związku Walki Zbrojnej, głównie wśród pracowników kolejowych. Od początku 1941 r. był stałym przedstawicielem komendanta Okręgu Poznańskiego ZWZ do utrzymywania kontaktów organizacyjnych z Komendą Główną ZWZ. W grudniu 1941 r. prowadził szeroką akcję scalenia z ZWZ lokalnych organizacji konspiracyjnych w Wielkopolsce. W 1942 r. włączył do AK ostrowskie ogniwa Organizacji Jedności Narodowej, kórnickie placówki Narodowej Organizacji Bojowej oraz Wielkopolskiej Tajnej Organizacji Powstańców. Podjął też rozmowy scaleniowe z Narodową Organizacją Wojskową, które zakończył pozytywnie w 1943 r. W maju 1943 r. został awansowany do stopnia kapitana. W czerwcu 1943 r. przejął dodatkowo obowiązki oficera zrzutowego, organizując akcję zrzutów lotniczych dla Okręgu Poznańskiego AK. Funkcję szefa Wydziału I przekazał por. Zbigniewowi Krzekotowskiemu, a sam został p.o. szefa sztabu okręgu. 15 października 1943 r. został aresztowany przez gestapo w Poznaniu przy ul. Górna Wilda. W toku długotrwałego śledztwa nie przyznawał się do własnego nazwiska, pełnionych funkcji oraz tajemnic organizacyjnych AK. Dnia 7 czerwca 1944 r. został rozstrzelany w obozie w Żabikowie. 

Projekt powstał we współpracy z oddziałem IPN Poznań oraz Muzeum Martyrologicznym w Żabikowie.